Και Όμως... Maria Stavridou.

Και όμως θα έδινα τη μισή μου ζωή
για να΄ρθω να σε απαγάγω αυτό το βράδυ …
να δέσω τα χέρια σου στο κορμί μου σφιχτά να μην
μπορούν ανάσα να πάρουν και χάδι να κραυγάσουν …
Θα σε φίμωνα με το μαντήλι των χειλιών μου και
δεν θα επέτρεπα ούτε βουβή κραυγή να δραπετεύσει …
Όλα δικά μου απόψε θα γινόταν, όλα κλεμμένο χάδι
σιωπηλό φιλί …
Και όμως θα σκότωνα όλες τις τύψεις μου
για να είμαι απόψε μαζί σου …για να μαγαρίσω
το κρεβάτι το δεσμευμένο, το μαξιλάρι το ποτισμένο
με τις ανάσες της ηδονής …
Θα σε χάραζα με τις προσευχές της σάρκας και την
δίψα της ψυχής …θα σ΄έπινα σαν δηλητήριο γλυκό
γεμάτο ψευδαισθήσεις …σαν απαγορευμένο αλκοόλ …
Και όμως θα σε προσκυνούσα σαν ιερό σπάνιας ομορφιάς
σαν προσευχή ιεροκήρυκα, σαν λιτανεία μοναχής
Θα΄κανα τα πάντα για να λυγίσεις και να παραδοθείς
να υποταχθείς μέσα στη δίνη της τρέλας μου …
και όμως …δεν το έκανα …

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου