Βρέξε ουρανέ μου... Έφη Κεραμή.

Ξάφνου ο ήλιος σκέπασε,

από σύννεφο μαύρο

σαν από πυκνό καπνό

Βρέξε ουρανέ μου,

μαζί σου να βραχώ και εγώ .

Όταν κλαις και εσύ

στα δάκρυα σου

αθόρυβα να περπατώ,

ποιός για σένα να νοιαστεί ;

Αν όχι εγώ;

Όταν σκοτεινιάζεις άλλοι κρύβονται

εγώ βγαίνω,

σου φωνάζω είμαι εδώ.

Κλάψε ουρανέ μου ,

μένω εδώ μαζί, για συντροφιά .

Έχω τα δάκρυα σου

μελωδίες μου και οδηγό .

Πόσο μόνος νιώθεις ουρανέ μου ,

χωρίς καρδιά εσύ να ζεις ;

Όμως κλαις ουρανέ μου

και εμάς παρηγορείς.

Μεγάλος και ευαίσθητος

για αυτό σε αγαπώ.

Μας σκεπάζεις πάντα,

όλα εσύ τα αλλάζεις .

Λατρεία, στη βροχή να περπατώ.

ανάμεσα σε γη και ουρανό

ένα σώμα την ένωση κάνει,

έτσι μαθαίνω και να πετώ.

Ανοίγω τα χέρια

σε παίρνω αγκαλιά

Κοιτάω ψηλά,

σταγόνες στο πρόσωπο μου

μοιάζουν χάδι υγρό.

Βρεγμένη με τα δάκρυα σου

εισχωρούν στο δέρμα

στο πνεύμα και στην ψυχή μου .

Ουρανέ μου, αγάπη μου

έρωτα μου και βροχή μου.

Βρέξε, ξέπλυνε πληγές.

Πότισε το χώμα και την φύση

η πλάση όλη πάλι να ανθίσει.

Δώσε σε ανθρώπους

έστω από μια ευχή

Ξέπλυνε ψυχές,

καθάρισε ματιές.

Ένωσε καρδιές.

Εγώ μένω εδώ για ικεσία

Βρεγμένο κορμί

που επιμένει στην αγάπη

στο φως και στην λατρεία .

- Έφη Κεραμή-