Δεν είναι που...Δεν είναι πως... Βαρβάρα Κατσιάνου.

Δεν είναι που νύχτωσε νωρίς

τόσο γεμάτη όνειρα και ζωή

η κάθε μία μέρα

είναι που σαν να έζησες δέκα φορές

κι ας γέμισαν τα όμορφα τα μάτια σου αλμύρα

σαν απαλά σηκώθηκε με τον θαλασσινό αέρα.

Είναι το γιατρικό κάθε ψυχής το κύμα

άξιζε να το ζήσεις για μια θάλασσα,για ένα ολόγιομο φεγγάρι

έτσι όπως σου χαρίστηκε σαν του αρραβώνα βέρα

που κάποιες ξάστερες βραδιές

την τροχιά της ακολούθησες,

κάποια πανέμορφη πανσέληνο

πάνω στην ουράνια σφαίρα

και στα καλά καθούμενα ένοιωσες

ότι οι λύκοι μένουν σιωπηλοί,

απόψε δεν ουρλιάζουν! Περίεργο!

Ετούτην την ξεχωριστήν εσπέραν

εμείς ανυποχώρητοι ζούμε το όνειρό

κλείναμε τα μάτια για να ακούσομε την σιωπή

αλλά μας ξύπναγε απ''τ'όνειρο γλυκόηχη φλογέρα

κι ό,τι πολύ ποθούσαμε , ελεύθερο αέρα

τις μύχιες επιθυμίες μας

μες την ψυχή το κρύβαμε,το αγκάλιαζε η σκέψη

ηφαίστειου χιλιόχρονου πανέμορφη καλντέρα.

Το έζησες άραγε ποτέ μέσα από τα κλειστά σου μάτια

όλος ο κόσμος σου μαγικά να απέκτησε φτερά

να ταξιδεύει στον αιθέρα

και να πετά στον ουρανό κωπήλατη βρατσέρα

ολόκληρα νησάκια και ακρογιαλιές,

καράβια ,δελφινάκια,γλάροι,

να σου κουνούν από ψηλα χαρούμενη παντιέρα

γοργόνες με νούφαρα στα πυρόξανθα τους τα μαλλιά

με χρυσόσκονη και γιρλάντες με κοχύλια

εκεί στο αιώνιο ταξίδι τους να πλανώνται νύχτα μέρα

και νοιώθεις να σε τραβούν ψηλά μαζί τους

εκεί στις ουράνιες πύλες ,στην χώρα των παραμυθιών!

Κι από την Σελήνη πέρα να σε φιλεύουν

της αθανασίας νέκταρ ,εκεί που το φυλούν ,

εκεί με μάγια ξαναγεννιέσαι

εκεί φυλούν τα μυστικά και άσβεστο το φως

απ' την ψυχή τους εκεί μεσ'την Πανσέληνο!

Των αστεριών την ακριβοθυγατέρα !

Βαρβάρα Κατσιάνου