Αχ, Θεέ μου, πόσες φορές θα απλώνεις τα χέρια σου
να μας σώζεις που υπάρχουν παιδιά δικά σου τυφλά
στην ψυχή και όχι στην όραση.
Πόσες φορές θα δείχνεις την παρουσία σου σ ανύποπτα μέρη,
αγγίζοντας χαμένους, ταλαιπωρημένους … μέσα στο σκοτάδι
να τους σώσεις που δεν θέλουν.
Πόσες φορές θα χτυπάς τις πόρτες να σου ανοίγουν,
και οι αδιάφοροι, οι άκαρδοι, οι εγωιστές …
θα σου τις κλείνουν, θα σ αγνοούν, θα σε διώχνουν.
Πόσες φορές μας ζητάς να σου μιλάμε,
κι καν δεν σου απαντάμε, να μας βοηθήσεις, και αλλού πάμε.
Πόσες φορές θα δέχεσαι σταυρούς να κάνουμε,
ευαγγέλια να διαβάζουμε, να προσκυνάμε έχοντας υστεροβουλία
και κακοβουλία στην καρδιά μας.
Βλέπουμε ηλιοβασιλέματα. Βλέπουμε όμορφες ανατολές.
Είναι πάντα τα χέρια σου που θερμά μας αγκαλιάζουν,
και που μια ασφαλή φωλιά με απόλυτη αγάπη
μας περιμένει και μας ταπεινώνει.
Αχ, Θεέ μου, πόσες φορές θα απλώνεις τα χέρια σου
να μας σώζεις … πάντοτε νυν, και αεί,
και εις τους αιώνας των αιώνων. ...
Maro Patrianakos copyright
07/11/2022 photo credit Yperoxes Fotografies
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου