Ειρήνη, όπου οι βασιλικοί
στολίζουνε τις στράτες
και στα περβάζια ολάνθιστες
μοσχοβολούν οι γλάστρες,
και οι κυράδες γελαστές,
γλυκιές καλοσυνάτες
ξεπροβοδούνε τα παιδιά,
που πάνε στο σχολειό
και σκύβουνε χαρούμενα
επάνω στο βιβλίο...
Κι οι νέοι ερωτεύονται
στα πάρκα στα παγκάκια
αλλάζουν όρκους μυστικά
λογάκια και
φιλάκια
Κι η ελπίδα υφαίνει όνειρα..
Εδώ πουλί, εκεί σκυλί,
κελαηδισμοί χελιδονίσματα
του έρωτα τα φτερουγίσματα
Γλέντια, χαρές, χοροί,
γάμοι και πανηγύρια.
Και μέσα στην Ειρήνη
διάχυτη είναι η προκοπή
και η καλοσυνή
Ευλογημένη Ειρήνη..
Ειρήνη, που τα μάγουλα
ροδίζεις των παιδιών
και με το γέλιο τους
κρυφό παρτάκι στήνεις,
αιώνια πως θα μείνεις,
υπόσχεση τους δινεις
Ειρήνη, που οι Άγγελοι
σου ψάλλουνε τραγούδια
κι ευφάνταστα σου πλέκουνε
στεφάνια τα λουλούδια
Ειρήνη ποθητή κι αγαπημένη
Ειρήνη των λαών ευλογημένη
Δουλεύει τ΄ αλέτρι ο ζευγάς
στ΄αυλάκι ακονισμένο
και σκιά φόβου το μέτωπο
δεν σκιάζει, το ιδρωμένο
Ειρήνη, το πινέλο σου
χρυσό τον κάμπο βάφει
κι ο ήλιος δένει τον καρπό
ξανθαίνει το χωράφι
Και πάνω στις βουνοκορφές
σκουριάζουν τα κανόνια,
όπου τ΄ακούγαν κάποτε
και τρόμαζαν τ΄αηδόνια
Και μέσ΄απ΄των πολέμων την κραυγή
μέσ΄απ΄του τραυματία την πληγή
και απ΄ των ηρώων την θανή
τον πόνο, την ωδίνη,
ξεπήδησες και ξεκουράζεσαι Ειρήνη,
λευκό περιστέρι,
στο ανύπαρκτο.. του ανάπηρου το χέρι..*
Θεοφανώ Π. Θεοχάρη
8-2-2021
* Το ποίημα αφιερώνεται με σεβασμό στον πεθερό μου,
ανάπηρο πολέμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου