Ανάσα δεν μπορώ να πάρω από τον εαυτό μου
Εγκλωβισμένη με τα φαντάσματα μου στο ίδιο μου
το σώμα κι στο νου μου … στην ύπαρξη μου.
τα θέλω που ακόμα να ελευθερώσω.
Ανάσα δεν μπορώ να πάρω από τον εαυτό μου
Να τρέξω, να φύγω μακριά από κοντά μου.
Με πνίγει η συνείδηση μου.
Τρομακτικά με σφίγγουν αγκαλιά τα χέρια τα δικά μου.
Έξοδος, παράθυρο, ένα ίχνος φως πουθενά.
Ένα σκοτάδι στις φλέβες μου.
Δεν υπάρχει πόρτα.
Μια ζωή εγκλωβισμένη με ποια είμαι, τι θέλω, ποια είναι
τα όνειρα μου, η ελευθερία της φωνής μου θαμμένη.
Η μιλιά μου κομμένη.
Το δέρμα μου σκλήρανε και δεν μπορώ να βγω έξω.
Για αυτή την δίκη άλλος δεν φταίει εκτός από μένα.
Εγώ έθεσα την κατηγορία.
Εγώ θέτω την ετυμηγορία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου