Καθώς η δύση πλησιάζει
και αναπόφευκτα καταφθάνει
με ήρεμη ματιά - όσο μπορεί -
αποθησαυρίζοντας ό,τι συγκλονίζει
τον νου, το μυαλό,την ψυχή.
Αυτές οι πολύτιμες ανατολές!
Που καταλήγουν στην μαγική την δύση!
Χρώματα, χρώματα, πανδαισία χρωμάτων!
Εποχικές εναλλαγές
υπό το πρίσμα το συναρπαστικό
πόσο σοφά δοσμένες!
Εκπέμπουν χαρά, ανυψώνουν ,
αγαλλιάζουν και συναρπάζουν!
Χιλιάδες μουσικές
που αγγίζουν την ψυχή βαθιά.
που γεμίζουν ευφραίνοντας την ζωή
αφού η μουσική ενώνει συνειδήσεις
το μυαλό γαληνεύει κι η ψυχή ηρεμεί,
έρχεται η λύτρωση..
Και η υπερήφανη Ιστορία μας!
Να γεμίζει αγέρωχο αέρα το στέρνο
"μην σκιάζεστε στα σκότη!
Η λευτεριά σαν της αυγής
το φεγγοβόλο αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει"
Πόσοι υπέροχοι λόγοι
για να συνεχίσεις να επιμένεις
για να μην ξεχαστούν...
Η όλη κατάσταση το δηλεί ...
Ζούμε στην σφαίρα ενός ηθικού χρέους.
Να μην ξεχαστεί η ταυτότητα μας
πάντα να μας θυμίζει
ό, τι αγαπημένο πέρασε
εδώ και χιλιάδες χρόνια
ίδια όπως ευλογήθηκες να τα ζήσεις
αυτά που αφήνεις ακριβή παρακαταθήκη
στους επόμενους, καθήκον και υποχρέωση
πάντα να περπατάμε
στο μονοπάτι της μνήμης.
Είναι πολύτιμο,ένα και το αυτό
με την ψυχή της εσωτερικής μας φύσης.
Σκιρτήματα της ψυχής, αιώνων απόρροια
που απλωνόταν σαν μαγική ενέργεια
μαζί με την χρυσόσκονη των αλωνιών
καθώς τα άλογα γύριζαν κυκλικά
αλέθοντας τις θυμωνιές
ξεχωρίζοντας το στάρι από το σανό.
Ζωή ξέγνοιαστη, ευτυχισμένη
προλάβαμε και τα ζήσαμε
και χρέος μας είναι ιερό
στα παιδιά να τα παραδόσομε
γιατί σ' αυτά όλα κρυβόταν τόση ευτυχία!
Δεν τελειώνει η διαδρομή
μακρύ του βίου το στρατί,πορεύσου το
χωρίς από τον σεβασμό ,
αυτόν που γαλουχηθηκες
για ό,τι στα κύτταρα σου,εγχάρακτο υπάρχει
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου