Επέλεξα τα χρώματα.
Δεν σε φοβήθηκα ποτέ καταραμένη λέξη.
Του ρατσισμού επίθετο σε κλείνουν
στη καρδιά που άθελα πληγώνουν.
Έιναι νεγράκι το ακουμπάς;
Μυρίζει.
Και πεινάει, τρέχουν οι μύτες του
βρωμιές,δακρύζει σε κοιτάει.
Δεν σου ζητάει όμως τροφή ,μην
το κοιτάς με αποστροφή.
Είναι και αυτό το κίτρινο,με
τα σχιστά τα μάτια,μένει στο τόπο
που είσαι εσύ,ζητά το κεραμίδι
και μια αγκαλιά για να χωθεί να σβήσει
© Λιτσα Αλιβιζατου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου