Στα μήκη και στα πλάτη τ' ουρανού
στους γαλαξιακούς ισημερινούς και πόλους
σε βρήκα να απλώνεις πάλλευκους ιστούς
Ιδεατή λευκή σελίδα,άγραφη,ολοφώτεινη,
φαντάζεις νέα αφετηρία και ξεκίνημα
να διαλαλείς ότι έχεις τον ήλιο σύμμαχο
όσο παλεύεις τα σκοτάδια τους τα εμπορεύσιμα.
Αιώνια φλόγα το όνομα σου άσβεστη
χίλιοι και αν σε κυνηγούν άδικος κόπος
σε λάκκο βαθύ ακόμα και αν σε ρίχνουνε
εσύ μονάχη σου θα ξαναβρείς τον τρόπο!
Γιατί έχεις το χάρισμα, έχεις το χρίσμα εσύ
στην άκρια μόλις θα φθάνεις του γκρεμού
τότε φτερά να βγάζεις,μέχρι τα ύψη να πετάς
μοναχοκόρη και ακριβογιός της λευτεριάς
στο χείλος του χαμού.
Και μέσα από μια Πανσέληνο σαν αστραπή
λουσμένος στα χρυσάφια την αστροφεγγιά
θα ορμήσει με το βασιλικό το άρμα του
να ξαναπάρει τα ηνία,με χέρια σθεναρά.
Τότε να μάθει όλη η γη πως ταπεινώνονται
οι υπερφίαλοι και ποιοί πραγματικά αξίζουν
και ότι δεν τους έδωσε ποτέ κανείς δικαίωμα
πάνω σε ελεύθερες ψυχές να εξουσιάζουν.
Με αίμα, φωτιά και σίδερο ψυχές σαν βράχοι
φτεροπετώντας από πάνω μας την ώρα καρτερούν
με ένα κάλεσμα με ένα μόνο νεύμα
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου