Πόσες φορές μέ πίκραναν
καί ήθελα νά ξεσπάσω,
μά πάλι τό σκεφτόμουνα
καρδιές νά μήν χαλάσω.
《Μά δέν ξεπλένουν τους καημούς
πού έχω στήν ψυχή μου ...》
Είσαι τής μοίρας σου ταγώς
ακούστηκε μία φωνή
μέσα απ'την ψυχή μου ...
Πρέπει ν'αλλάξεις τακτική
σού δίνω δύναμη αρκετή
άκουσε την φωνή μου ...
Φτάνει γιά νά πικραίνεσαι
καί γιά άλλους νά πονάς,
εσένα γιά νά σκέφτεσαι
πώς πρέπει ν'αγαπάς .
Άκουγα τούτες τίς φωνές
μέσα απ'την ψυχή μου ...
Καί βρέθηκα λίγο στό χτές
κι ύστερα στήν ζωή μου .
Δέν είχα νού γιά νά σκεφθώ
Μέ τίς παλάμες μου τίς δυό
έπιασα τό κεφάλι.
Οί στοχασμοί τής ποίησης
μέσα απ'την καρδιά μου
ήρθαν στό νού μου πάλι.
Είναι τής μοίρας ριζικό
σέ στίχους νά διαβαίνεις...
Ή μούσα σούδωσε στυλό
κι αυτόν καταλαβαίνεις !
Μ'αυτόν θά σπέρνεις τούς ανθούς,
παντού θά ταξιδεύεις,
στούς πικραμένους τής ζωής
μέ στίχους θα χαϊδεύεις.
Μέ τό στυλό στό χέρι σου
θά τό'χεις γιά ασπίδα
πότε μαχαίρι σφαχτερό
με κοφτερή λεπίδα ...
Νά πολεμάει τό κακό
στή ρίζα νά τό κόψει,
να επαινεί κάθε καλό
σέ όποιον θά προκόψει...
Νά γράφεις γιά τήν θάλασσα
γιά δάση γιά λουλούδια,
καί γιά τ'αστέρια τ'ουρνού
που έχουν αγγελούδια ...
Έμεινα έτσι ασάλεφτος
κοιτούσα στά χαμένα...
Ακούω πάλι τήν φωνή
η δύναμη σου η πένα ...
Ένιωσα κάπως ανάλαφρα
καί λέω όποιος τολμάει,
ο ποιητής πάντα αγαπά
μα πιό πολύ πονάει .
Δημήτρης Κεραμίδας
2 Ιούλη 2023
Register
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου