Πέτρες που πέταξα πίσω μου ήταν για το καλό μου.
Ήταν δηλητηριώδης, επικίνδυνα, και τοξικά στο άγγιγμα.
μονοπάτι μου με λακούβες και παγίδες να πέφτω μέσα …
να μην φτάνω ποτέ στο προορισμό μου.
Δεν ήταν για το καλό μου.
Οι πέτρες όμως εκείνες που μου πετούσαν αυτοί,
κάνοντας μπροστά μου το καλό φίλο, και που
τις έριχναν μου πίσω, έπρεπε να τις χρησιμοποιήσω.
Απερίσκεπτοι, μου πετούσαν την δύναμη τους
και εγώ το αγνοούσα.
Αν έπαιρνα μια, μια, θα την έστιβα μια πάνω στην άλλη.
Θα είχα χτίσει ένα κάστρο.
Θα είχα γίνει βασιλιάς του εαυτού μου και θα είχα
μια υπέροχη ζωή με τους δικούς μου που θα
με αντιμετώπιζαν σαν δικό τους,
και εγώ στην συνέχεια, σαν δικούς μου.
Αυτές οι πέτρες έλιωσαν σ αυτό που ονομάζεται μάγμα,
αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν μπορεί κανείς να σταματήσει
αυτούς τους άσχημους «ευγενικούς ανθρώπους"
το να ρίχνουν κι άλλες στο εγγύς μέλλον.
Πέτρες που πέταξα ήταν για το καλό μου.
Θα συνεχίσω ώσπου τους ξεμείνουν,
και με το κεφάλι μου ψηλά … με μια πέτρα στην γροθιά μου,
Μάρω Πατριανάκου
30/06/2023
Φωτογραφία BiblicalViewpoint
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου