Το ξέρω είσαι παρών στην ζωή μου...
Αιχμαλωτίζεις το πόνο και τα βάσανα
να μην χτυπάνε σαν βόλια και αιμορραγούν....
Ξορκίζεις το κάθε εμπόδιο από την ασπλαχνία...
Σε όσους ξεχνάνε την ευγένεια,διαμελίζοντας
το πεπρωμένο κάποιου δίπλα του...
κάθε απόσταση που μας χωρίζει...
Προσέχεις τα ύπουλα στοιχήματα και αποφασίζεις...
Ταπεινά και με ευλάβεια στην πίστη..
Σε ενσωματωμένους εγωισμούς που σταθερά
στο χρόνο φτάσαμε τον εαυτό μας να εισπράττει
χωρίς συναίσθημα και θλίψη..
Το ξέρω πως με κοιτάς και κρίνεις...
Όχι για τιμωρία..
Θα ευχόσουν να ρίξεις μπόρα για να ξεπλύνεις
όση αγάπη λερώθηκε από της ψυχής την αμαρτία..
Κατάντια σαν χλωμά φαντάσματα
που χορεύουν στην κυριαρχία...
Επάνω στο βωμό του μίσους,
του ψέματος και της οφθαλμαπάτης...
Χτυπάει η καμπάνα πένθιμη νομίζω...
Μάλλον θρηνούμε τις ψυχές...
Στην αναξιότητα και μορφή τιμωρίας
του ίδιου του ατόμου...
Από την αχόρταγη και ύπουλη κακοποίηση
Ιωάννα Καγκαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου