Τέλος - Αρχή... αλεξανδρος μαρινακης.

Όσο κι αν είν' συνηθισμένο,

κάθε τέλος,

εγκυμονεί μιαν αρχή!

Πάντα θα μας συγκινεί

κάθε ηλιοβασίλεμα,

κι ας συμβαίνει

κάθε μέρα ...

Πιο συγκινητική,

είναι η πορφυρή

ανταύγεια της δύσης,

που σφραγίζει

το τέλος της ημέρας,

αλλά και της ζωής,

όταν και η τελευταία

ηλιαχτίδα

έχει πια βυθιστεί

στις σκιές...

Προσπαθούμε

να κρατήσουμε

αυτό το σώσμα,

ως σώμα

ύστατης ελπίδας,

να παρατείνουμε

το φως,

έστω λόγω φόβου,

άγνωστων απειλών

που ίσως παραμονεύουν

στο σκοτάδι...

Μιά ηθελημένη,

εξαπάτηση παρηγοριάς

που έχουμε ανάγκη,

όπως ακριβώς συμβαίνει,

κάθε φορά που ξυπνάμε

από ένα ευχάριστο όνειρο

στο άγχος της ημέρας

που ακολουθεί ...