με δύο ντάμες έπαιζες, την μία στο μανίκι
όμως καμιά δεν γνώρισες ποτέ από κοντά
η μια την άλλη ήξερε κι ότι δεν της ανήκει
μήτε το πριν σου παίχτη μου, ούτε και το μετά
στα μάτια κοίταζες την μια, σε τράβαγε η άλλη
γιατί στ`αυτιά ηχούσανε οι ανάσες σου ακόμα
μα εσύ το νήμα έκοψες το πήρες στη μασχάλη
και με σκυφτή την κεφαλή γλίστρησες σ`άλλο σώμα
πέτα λοιπόν τα φύλλα σου, άνοιξτα τα χαρτιά σου
δεν είναι κρίμα να πονά ενώ είσαι ο φταίχτης ;
κι αν με δυο ντάμες έπαιζες μ`όλη την μαστοριά σου
άξιος είσαι μάγκα μου και φίνος καρδιοκλέφτης..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου