Η μεγαλοψυχία κοστίζει…
Koστίζει την ίδια μας την ψυχή.
Koστίζει να κρεμάς τον εαυτό σου σε ένα δέντρο και να
λιθοβολείς την ψυχή σου για να δεις πόσο θα αντέξει.
Κοστίζει θάλασσες δακρύων, ατελείωτα ξενύχτια,
καταπόνηση του εαυτού μας, κοστίζει ένα τσουβάλι
“γιατί” που πέφτει με δύναμη πάνω μας και μας πλακώνει
και να σηκώσουμε κεφάλι δεν μπορούμε.
Πόσο δύσκολο είναι να σεβόμαστε την αγάπη,
να την τιμούμε, να την κρατάμε ευλαβικά στα χέρια μας;
Για εμάς τους ανθρώπους μάλλον είναι πολύ δύσκολο.
Μάθαμε στα εύκολα και τα δύσκολα τα παρατάμε στα μέση.
Το πλήρωμα όμως το χρόνου είναι ο καλύτερος δάσκαλος,
και εκεί κάπου στην άκρη του νήματος ξετυλίγονται όλα .
Βγαίνουν στην επιφάνεια οι αληθινοί άνθρωποι,
οι υπόλοιποι βουλιάζουν.
Η μεγαλοψυχία κοστίζει…
Κοστίζει να λες “αγαπάω” κι ας μην το αξίζουν.
Κοστίζει να λες “δεν πειράζει”.
Μαθαίνεις να συγχωρείς γιατί αγαπάς.
Δεν μας υποσχέθηκε ποτέ κανείς ότι η αγάπη που δώσαμε
θα έρθει πίσω σε εμάς, ούτε ότι θα συναντήσουμε
στο δρόμο μας ανθρώπους ίδιους με εμάς.
Όταν αγαπάμε δεν θέλουμε να πονέσουμε τον άλλον γιατί
ξέρουμε πως είναι, το νιώθουμε.
Δεν πειράζει λοιπόν να λέτε…
Να λέτε δεν πειράζει που τον δρόμο σας τον έκοψαν
– για λίγο – λάθος άνθρωποι, άνθρωποι με μικρή καρδιά
που δεν χωρούσε τίποτα από ότι εσείς δίνατε.
Έστω κι από αυτούς μάθατε…
Μάθατε πως η αγάπη είναι το πολυτιμότερο και δεν αξίζει
να αιωρείται πάνω από κεφάλια που δεν σκέφτονται,
πάνω από στέρνα που δεν σκίζονται στα δύο.
Δεν αξίζει να την δίνετε σε τρύπια χέρια, αυτά δεν θα
κρατήσουν ποτέ τίποτα.
Δεν πειράζει να λέτε … εγώ αγάπησα και ένιωσα,
οι άλλοι δεν ήταν υποχρεωμένοι.
Η αγάπη δεν είναι υποχρέωση, είναι τρόπος ζωής.
Η αγάπη είναι για όσους αντέχουν να πεθάνουν για αυτήν...Νίκη Ταγκάλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου