Χαμένος στην πορεία... Νίκος Ορφανίδης

Σπασμένο το όνειρο κομμάτια, 

κι οι νύχτες μονοκονδυλιά
μες στα σπασμένα του κομμάτια, 

να ψάχνει δρόμο να περάσει η καρδιά
κρύψανε το φως πάλι τ' αστέρια,, 

και η αυγή να φέρνει μοναξιά
ένα κορμί με άδεια χέρια, 

πως να χωρέσει σε μι' αγκαλιά

Έπεσε του έρωτα η αυλαία, 

όμως εγώ σ' αγάπησα μοιραία 
σε κάτι κύματα τυχαία, 

εσύ Εφ Εμ εγώ βραχέα

Πάλι χαμένος στην πορεία, 

κι οι δρόμοι μας ξεχωριστοί
εσύ να γράφεις ιστορία, 

κι εγώ φτερό στου έρωτα μου το γιαπί
σκούριασε ο χτύπος της καρδιάς μου, 

μες στην χαμένη ξαστεριά
λουλούδι άγριο του δάσους, 

εσύ να έχεις τα κλειδιά