Σ’ αγαπώ.

Σ’ αγαπώ περισσότερο απ΄όσο μια ανθρώπινη καρδιά

μπορεί να αγαπήσει, περισσότερο απ΄όσο ένας ποιητής

ονειρεύεται ή ένας ερωτευμένος αισθάνεται.

Είσαι το σύννεφο με το υπέροχο άρωμα που στάλθηκε

απ΄τον παράδεισο, για να ρίξει πάνω μου τη βροχή του,

την ευλογημένη δροσιά.

Αισθάνομαι την καρδιά σου, τις φλέβες σου να κυλούν

μέσα στις δικές μου, χωρίς καμιά χαραμάδα ανάμεσα μας

για να χωθεί ο ακάθαρτος κόσμος.

Η καρδιά μου στέκει απέναντι στη δική σου, αντικρίζει

τη δίδυμη εικόνα της,σαν δυο χέρια που

πλέκονται σε αέρινο όρκο.

Μέσα μας κόκκινο κρασί ενώνεται με κόκκινο κρασί,

φτιάχνουν μείγμα μεθυστικό από άρωμα,

αύρα και δροσιά του πρωινού.

Η έμπνευση μου κατοικεί μέσα στα μάτια σου,

τα χείλη σου ενώνονται με τα δικά μου

και οδηγούν την ποίηση μου.

Σε σένα και σε μένα η φωτιά φουντώνει,

χωρίς κανείς να ρίχνει ξύλα.

Μολονότι είμαστε ήρεμοι,

η καταιγίδα ξεσπά μέσα μας.