Όταν φυσά κακία, θυμήσου παιδί μου... Κοσμίδου Ιορδάνου Βάσω.

Κι αν προσπαθήσουν

με νύχια και με δόντια οι άνθρωποι

να γδάρουν την ψυχή σου,

σκληρή πέτρα, να την κάνεις παιδί μου.

Κι αν προσπαθήσουν

εραστές, άρρωστες αγάπες

να σου προσφέρουν,

θαλασσινός βράχος να γίνεσαι

να σπάζουν επάνω του τα βέλη

πριν, την καρδιά σου αγγίξουν, παιδί μου.

Κι αν προσπαθήσουν, κακόβουλοι φίλοι

φόβους να σου μεταδώσουν

κι απ'τον κόσμο να σε απομονώσουν,

χτίσε παιδί μου τείχη

και απέξω άφησέ τους.

Κι αν προσπαθήσουν

ψεύτες και υποκριτές να σε ταπεινώσουν

γίνε Ποιητής, με λέξεις λάβωσέ τους.

Κι αν σου ζητήσουν παιδί μου

εκμεταλλευτές εργοδότες,

με το ασυμβίβαστο να συμβιβαστείς,

δείξε τους, τους νόμους της καρδιάς σου.

Κι αν κόλακες σε δοξάζουν

να γίνεσαι πονηρός,

τα δώρα τους άνοιχτα επέστρεφέ τους.

Κλείσε παιδί μου, ρωγμές ψυχής

στα σκοτάδια Πόντιων Πιλάτων.

Κι άφησε ανοίγματα Φωτός,

αχτίδες καθαρών σκέψεων

γλυκόλαλων επισκέψεων.

Και μάθε παιδί μου, την καρδιά σου,

να μην χρησιμοποιείς σαν σάκο ταξιδιωτικό

ενός μακρινού ταξιδιού χωρίς προορισμό.

Κάνε, παιδί μου, ξεδιάλλεγμα γερό.

Και μάθε καθρέπτης να γίνεσαι

να βλέπεις τον εντός σου εαυτό.

Κριτής του να γίνεσαι

ν' αναγνωρίζεις σε αυτόν, καλό και κακό

με ιερό σεβασμό.

Έτσι θα δραπετεύεις από κριτές υποκριτές.

Στις κούφιες νουθεσίες τους, κλείνε τ' αυτιά.

Σε ικετεύω παιδί μου, κανένα στη ζωή σου

μην βάζεις οδηγό.

Δικό σου το όχημα, εσύ μόνο οδηγός!

Κατέβασε απ' το όχημα, φοροεισπράκτορες

ψεύτικων ανόητων, νοητών διαδρομών.

Ήρωας γίνε παιδί μου

και απάλλαξε, καρδιά και ψυχή

από τροφοδότες τοξικών αποβλήτων

παράνομων κατασκευαστών ονείρων...

Κράτησε τη ζωή σου ανάλαφρη,

σαν ένα μπαλόνι, που πόθησες

σαν ήσουν μικρό παιδί...

Φθηνό δώρο νομίζουν οι άλλοι πως είναι...

Εσύ όμως παιδί μου, ξέρεις, πως πλούσιο είναι.

Γιατί ήταν το μοναδικό δώρο που μπορούσα

να σου προσφέρω στις γιορτές...

Ένα τεράστιο κόκκινο μπαλόνι, παιδί μου.

Θυμάμαι τα λόγια σου:

"Μαμά, μπορεί στον ουρανό, να με πάει να αγγίξω τ' άστρα;

Να πιάσω ένα, δώρο να στο κάνω"

Τώρα παιδί μου, που άστρο έγινα,

δώρο το φως μου σου κάνω!

...Κοσμίδου Ιορδάνου Βάσω...

Από την συλλογή μου: "Ορθή Πορεία Ψυχής"

(Ποιήματα και Κείμενα)