Ζήτησέ μου τα όλα..τα πάντα... Θώμη Μπαλτσαβιά.

Ζήτησέ μου τα όλα..τα πάντα..

γιατί δεν το κάνεις αφού θα σου τα δώσω.. όσα μπορώ 

κι αυτά που δεν μπορώ θα τα μπορέσω.. ζήτήσέ μου 

αυτήν την ανατολή του ηλίου που αγκαλιά αντικρύσαμε.. 

στον ουρανό θα ανέβω και θα σου τη φέρω.. 

ζήτησέ μου εκείνα τα σύννεφα που σαν παιδί κοίταζες 

εκστασιασμένος κι εγώ θα τα κάνω στρώμα και μαξιλάρι 

να κοιμηθείς... ζήτησέ μου τη μουσική των κυμάτων..

παφλασμοί που έγιναν η μπαλάντα που συνόδευε τα αιώνια 

φιλιά μας.. θα τρέξω σε κείνη, που γαλάζια τον κόσμο 

καμαρώνει και τους αιώνες μετρά κοιμίζοντάς τους 

στα βάθη της και θα ικετεύσω να μου δανείσει κάποια κύματα...

έτσι θα σε νανουρίζω..γιατί δεν μου ζητάς όλα αυτά 

που θέλω για σένα να κάνω; μπορώ να φυλακίσω την πνοή 

του ανέμου για να σου ψιθυρίζει κάθε που θα λείπω 

πόσο σ'αγαπώ...μπορώ να πείσω τα πουλιά να έρχονται 

κάθε ανατολή στην αυλή σου να παίζουν μαζί σου

μόνο για να γελάς...μπορώ να φτιάξω φυλαχτό

την ανάσα μου εκείνη την ώρα που χάνομαι με ένα σου

άγγιγμα και στο λαιμό να στο φορέσω...αρκεί μόνο

να μου το ζητήσεις...το αίμα μου ζήτησέ μου να κυλήσει

στα δικά σου σωθικά..τα φεγγάρια από κάθε γωνιά

του κόσμου θα κάνω κομπολόι να σου τα φέρω...

ζήτησέ μου να σου δώσω τα φτερά μου να πετάξεις..

ακόμη κι αν είναι σπασμένα..θα το κάνουν για σένα...

ζήτησε μου να τραφώ μόνο από το δάκρυ σου και θα γίνει 

στο λεπτό..ζήτησέ μου όσα θέλεις..όσα μπορείς να σκεφτείς..

δυνατά κι αδύνατα..μόνο ένα μη μου ζητήσεις ποτέ...

να είμαι δίχως εσένα...