Η ζωή μου, το αεροπλάνο... Μάρω Πετρίνα.

Όπου να ταξιδέψω, όπου να πετάξω, 
η εκλογή είναι η δική μου. 
Ο προορισμός δικός μου. 
Θέλω να ξεφύγω από την καθημερινότητα, 
από τα προβλήματα που πάντα ότι και να κάνω 
πάντα θα με περιμένουν κ θα με ακολουθούν. 

Τι σήμερα, τι αύριο, κάποια μέρα, 
Έχει Ο Θεός, θα αντιμετωπιστούν και πάλι. 
 Θέλω να βλέπω το κόσμο κ την θαυματουργή φύση 
από ψηλά. Όλα τα χρώματα, τα βουνά, τις θάλασσες 
κ τα διάφορα θαύματα του κόσμου στα σημεία 
κ στους ξένους τόπους που βρίσκονται. 

 Η αίσθηση να κάθεσαι δίπλα στο παράθυρο 
του σκάφους να είσαι ανάμεσα στα ολολευκα σύννεφα 
εντός στο γαλάζιο ουρανό να μοιάζουν σαν βαμβάκια. 
Να θέλεις να απλώσεις το χέρι σου έξω να πιάσεις 
ένα, ένα να αισθανθείς πώς είναι το άγγιγμά του. 

 Να ζήσεις περιπέτειες που δεν είχες φανταστεί 
 Να σκορπίσει το μυαλό σου σε καταστάσεις 
που ποτέ δεν θα είχε περάσει από τον νου σου, 
ούτε καν να σκεφτεί. Το πιο ωραίο συναίσθημα είναι 
να βρίσκεσαι στην καμπίνα του πιλότου. 

Να κάθεσαι χαζεύοντας πως οδηγεί το αεροπλάνο 
κ πως επικοινωνεί συνέχεια με τους διάφορους 
πύργους ελέγχου. Να είσαι ενθουσιασμένη 
κ ταυτοχρόνως έκπληκτη με κάθε στροφή 
που κάνει η όλο ευθεία, μία να ανυψώνει 
κ μία να κατεβαίνει λόγο ανέμου η λίγης ταραχής 
από θύελλα η από ένα άλλο σκάφος περνώντας 
πιο πάνω σε διάσταση αρκετή. 

 Προσγειώνεται το αεροπλάνο στο διάδρομο αεροδρομίου 
της πρώτης χώρας που πατώ να την γυρίσω όλη να την δώ. 
 Σ'ευχαριστώ καπετάνιο με το πλήρωμα σου 
για την κάθε εξυπηρέτηση. Όταν φτάσει η ώρα 
να πάρω το αεροπλάνο για την επόμενη μου περιπέτεια, 
δεν θα διστάξω να ξανά πετάξω σαν ένα ελεύθερο πουλί 
στον αέρα. Να βλέπω το κάθε σούρουπο 
κ αυγή που έρχεται κ φεύγει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου