Ο Χρόνος Κι Οι Πληγές… Άιλαν Σενού.

Tο κορμί μου είναι ένα σπασμένο καράβι που ταξιδεύει

πάνω στο κύμα

κι η ψυχή μου ένα λευκό σύννεφο ψηλά στον ουρανό…

Η πατρίδα μου, μια φτιασιδωμένη γριά μάγισσα,

που κρύβει στους κόρφους της αμύθητα πλούτη,

μα δε χαραμίζει μήτε δυο ψίχουλα χαράς για τους διαβάτες

που την εκλιπαρούν …

Έρημοι δρόμοι σε μια αναιμική ζωή, μ’ ερειπωμένα σπίτια

και γκρεμισμένα όνειρα…

Να φύγω θέλω, ν’ απλώσω φτερά και να πλανηθώ

στις μακρινές πολιτείες με τις φανταχτερές βιτρίνες

και τους πλατιούς δρόμους, να εξαγοράσω μιαν άλλη ζωή

με  το έχει της ψυχής μου, για ν’ αποδιώξω απ’ τη μνήμη μου

τούτο το κακό  όνειρο… Απλές προθέσεις ζωής,

σε μια αφέγγαρη νύχτα που δεν προσεγγίζει το φως

απ’ τα μυριάδες τρομαγμένα μάτια…

Σε ποιον ουρανό να πιστέψω; Σε ποιο θεό να ορκιστώ;

Μια μοίρα σκυθρωπή μ’ εξόρισε στο πουθενά

(ένας μικρός Χριστός νεκρός στ’ απόκρημνα βράχια

κάποιας ερημικής παραλίας) για να βιώσω τον απόλυτο πόνο,

το μαρτύριο, τη συντριβή και το θάνατο,…

Για να κερδοσκοπήσουν απ’ το αίμα μου οι φαύλοι,

οι έμποροι, οι μαστροποί και οι φονιάδες…

Kι οι μάνες που μεγαλώνουν τ’ αγγελούδια τους

δίπλα στο τόπο της θυσίας, πως μπορούν κι αποξεχνιούνται

στον αρυτίδωτο ύπνο, πως η ανία κι η πλήξη,

ο δισταγμός κι η ανελέητη μοναξιά δε γίνονται εφιάλτες

στη νοσηρή τους ματαιότητα;

Θα ‘ρθουν ξανά σα φίλοι για να σου πουν πως η αγάπη 

δεν είναι ίδια παντού … Μην τους εμπιστευτείς…

Θα σου μιλήσουν με παραβολές για να ξεγελάσουν 

τον πόνο σου κι όταν έρθει η δίσεκτη ώρα θα σου 

καρφώσουν πάλι το μαχαίρι πισώπλατα …

Γιατί ο φασισμός δεν είναι απερισκεψία, αβλεψία

ή αποχτημένη συνήθεια, ο φασισμός είναι ιδεολογία…

…………………………………………………………….…………………

Kι όταν ξημερώσει και σκουπίσετε τα δάκρυα

και τους ίσκιους των ματιών σας, τότε θ’ αντικρίσετε

στην άκρη του ορίζοντα το λευκό σύννεφο,… και θα ‘μαι εγώ!…

Κι άμα θα φεγγίσει η δική μου μέρα, θα επιστρέψω ξανά

στο χώμα που  το σαπίζει η βροχή,

γιατί προορισμός μου είναι ν’ ανάψω την καινούρια φωτιά,

Αλλά τότε δε θα ’μαι το πρόβατο, θα ‘μαι ο βοσκός 

κι εγώ θ’ αποφασίζω, για τη ζωή και για το θάνατο,

για την αγνότητα και την αμαρτία, για τη μεταμέλεια 

και για την εκδίκηση Και μέσα στις υγρές παλάμες μου  

θα σφίγγω με πείσμα ένα ματωμένο μαχαίρι,…