Φαντασία... Νέλλη Κουμεντάκη.

Κι αυτό τ αστέρι

επιμονή, να λάμψει θέλει

ν'αγκιστρωθεί, κι έχει χρώμα

ρουμπινί, στ' ουρανού την αγκαλιά

να πλανηθεί!

Σαν αστέρι

εγώ θα βάψω την

ψυχή μου με παλέτες

προσμονής, με του πάθους

τις αισθήσεις στη ζεστή σου

αναπνοή!

Θα ναι νύχτα

Θ' αχνοφέγει η χαραυγή

η βροχή θα μου θυμίζει,

του έρωτα τη μουσική!

Να μου τραγουδάς

με στόμφο, μελωδίες

της ψυχής τα ποτήρια

θα γεμίζω κόκκινο γλυκό κρασί,

Θα χαμογελούν

τ'αστέρια και θα λάμπει

η ακρογιαλιά, τ' κεντίδια τους

θ' αγγίξω να με πάρουν αγκαλιά!

Περιπλάνηση

του νου σ' ένα αχόρταγο

ρυθμό, μελωδία τ'αγγιγμά σου,

στο δικό σου ουρανό!