Άδεια ψυχή, άδεια καρδιά, ανύπαρκτη ζωή .... μόνο ανασαίνει
σιωπηλά χωρίς σκοπό, όνειρα κ ελπίδα .....
Δεν γνωρίζω την ιστορία όμως υποκλίνομαι στον
αριστούχο γλύπτη για αυτό το δημιούργημα.
Σαν να έζησε ο ίδιος ένα χαμό, μια απώλεια που τον γονάτισε
κ δεν μπορεί να σηκωθεί. Καθηλωμένος σαν Τον Ιησού Χριστό
περιμένει την δική του Σταύρωση.
Είναι τρυπημένος από όλες τις πλευρές πάνω στο κορμί του
που ο ίδιος ο χάρος του αφαίρεσε όταν πήρε τον άνθρωπο του.
Δεν έφυγε ένας. Έφυγαν δύο.
Η διαφορά: η απώλεια του πήγε στο παράδεισο κ ο λυπημένος,
καθηλωμένος πήγε κατευθείαν στη κόλαση χωρίς γυρισμό.
Αυτό το άγαλμα ονομάζεται «Κενότητα/Μελαγχολία»
και δημιουργήθηκε από έναν καλλιτέχνη πατέρα που
ειχε χάσει το παιδί του. Περιγράφοντας πώς ένας γονέας
αισθάνεται μετά την απώλεια ενός παιδιού ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου