Χελιδόνια στους ορίζοντες
και μια ανεμόσκαλα στ’ αστέρια.
Ανοίγει τα παραθύρια του ο άνεμος
και ψιθυρίζουν τα κρυμμένα μυστικά.
Με κομμάτια ουρανού χτίζουμε τα όνειρά μας,
βουλιάζουν τα πέλματα στις αμμουδιές του καιρού.
Φοράει ο ήλιος τ’ άλιωτα ακόμα του Ίκαρου τα κέρινα φτερά,
γαλήνιος αυτός κοιμάται στ’ ακρογιάλια της λύτρωσης.
Χρυσά αστέρια στον κήπο
με τις ζωγραφισμένες θάλασσες και τα καράβια
τα γερμένα στις παπαρούνες,
ασημένια η δροσιά στα νυχτολούλουδα.
Πέρα στις πλαγιές με τα χαμομήλια
ερωτοτροπεί ο ουρανός με τα πουλιά.
Σκιάχτρα φτιαγμένα από άχυρο και προσευχή,
στέκουν πλάι στα ξωκλήσια.
Πέντε κυπαρίσσια τα δάχτυλα του βουνού,
τα πανηγύρια των αγίων ξεκίνησαν στις κορυφές.
Ο ήλιος αφήνει το φιλί του στις πέτρες,
ζωγραφίζει με φως τ’ όνειρο.
Αγέρωχος ο αυγερινός πλάθει τον πήλινο χρόνο.
Τα ποτάμια μουρμουρίζουν ευχές και τραγούδια τρυφερά,
...Ιωάννα Αθανασιάδου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου