Κι απόψε θυμήθηκα
των ματιών σου το χρώμα,
στ' όνειρο φάνταζε σαν νυχτιά
του χειμώνα!
Κι απόψε θυμήθηκα
των χεριών σου το χάδι,
παρέμειναν όμως σκιές
στο σκοτάδι!
Κι απόψε η θλίψη
με παγίδεψε αλλού,
τη σκέψη προσπέρασα,
χαλάσματα είπα, σιωπές
στεναγμού!
Κι απόψε κατάθεσα
της ψυχής μου τα όνειρα,
ανεπαίσθητα αγγίγματα
του νου ασυγχώρητα!
Κι απόψε περίμενα
να χαθώ στις ανάσες σου,
στου κορμιού σου το άρωμα,
να γευτώ την Ανάσταση!
Στις σιωπές σου
ξενύχτησα, μα ήταν
σύνορα άβατα, στις εκρήξεις σου
έσκυψα τη μοναξιά μου μετάγγιζα!
Κι απόψε κατάθεσα
τη δική μου σιωπή,
κι αν ψάχνεις αινίγματα
δεν υπάρχουν γιατί!
Κι απόψε χαθήκαμε,
στην αφή της στιγμής,
απατηλά ξεχαστήκαμε
της σιωπής ναυαγοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου