Περιπλανιόμαστε άστεγοι,
μέσα στις εξαρτήσεις,
στα φαύλα στερεότυπα,
στις πλάνες πεποιθήσεις.
Οι προσδοκίες μας στενές,
οι οδικοί μας χάρτες,
γεμάτοι φόβους κι ενοχές,
γεμάτοι ιδέες σκάρτες..
Βουλιάζουμε σαν ναυαγοί,
αδύναμοι στο κύμα,
μέσα σε αδιέξοδα,
σε ψέμματα...Τι κρίμα..
Αρνούμαστε συνάντηση
με την πραγματικότητα,
αρνούμαστε ανάσταση,
χαμένοι στην σκαιότητα,
μιας κουρασμένης εποχής!
Θεε μου τι σπατάλη!
Κοιμίσαμε το πνεύμα μας
στην άγρια βιοπάλη
και ζούμε στην ψευδαίσθηση
πως έρχεται μια λύση,
σ'ότι μας ισοπέδωσε,
στην πιο ακραία κρίση...
Ιδανικοί αυτόχειρες
που μάθαν να κωφεύουν,
που μαθαν απ'το σύστημα,
λύσεις να μη γυρεύουν.
Εκπαιδευμένοι ηλίθιοι,
στων μέσων ενημέρωσης την πρέζα,
στα μπλέ,στα πράσινα χαπάκια
που μας δίνουν κι όλοι τέζα..
Σέρνουμε μπάλες ατσαλένιες,
μ'αλυσίδες σκουριασμένες,
ακολουθούμε σταθερά
πυξίδες χαλασμένες!
Είμαστε ο φόβος! Η βουβή κραυγή!!
Η κόλαση δεν έχει όριο,
αργοπεθαίνουμε μ' επίγνωση
σκλαβιάς στο περιθώριο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου