Ανοίγω τα χέρια να κρατήσω
τις λέξεις...
μα 'κείνες με βαραίνουν.
Στο άσκοπό τους
τα ξεσκισμένα φλούδια
της ύπαρξης
με πάνε στην μοναξιά
στο κέρδος του πλούτου της
να βρω την λευτεριά μου.
Λέξεις φιλάργυρες
δεν ξέρουν να σπαταλήσουν
τα φλογισμένα.
Λέξεις σπάταλες
δεν ξέρουν να φυλάξουν
τα πολύτιμα.
Μα γεμάτη σύννεφα
σκυθρωπά
η μοναξιά
βαραίνει την ψυχή μου
που ζητά τον συνοδοιπόρο
στην ανάγκη της γαλήνης
κι όχι στην απουσία της τόλμης.
Κι όσο πεινά η ψυχή μου
γράφει ψίχουλα λέξεις
για να βολέψει την πείνα της.
Υπέροχη και μοναδική Στέλλα Βρακά...❤❤❤
ΑπάντησηΔιαγραφή