Γίνου στην μπόρα θάλασσα
Να σβήσει της ζωής ο πόνος
Στην καταχνιά άστρο της γης
Να λάμψει της Ειρήνης ο δρόμος
Είναι ο λυγμός αβάσταχτος
Σε κάθε παιδιού την πόρτα
Αστροπελέκι της βροντής
Κεραυνός του όπλου αγώνας
Ποτάμι αστείρευτο στις παρειες
Σε πρόσωπα θλιμμένα
Αίμα ζεστό στο στήθος τους
Στο βήμα τους φοβέρα
Πως να κοιτάξεις το αύριο;
Τι ελπίδα να μαζέψεις;
Κρύφτηκε από του όπλου την φωνή
Του μαχαίριου την βλεψη
Θέλω να δω την μοίρα μας
Να αλλάξει πια συνήθειες;
Και στην μουντάδα πρωινού
Να ξεπροβάλλει το όνειρο,
Ελένη Σοφια Στοιλου... (Για την Συρία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου