Πόσο μεγάλο θόρυβο κάνει η καρδιά σου, όταν αδειάζει
με βία από συναισθήματα και ελπίδες.
Πονάς σαν να σε τρυπάει κάποιος εκεί με βελόνα.
Φωνάζεις, χτυπιέσαι, ουρλιάζεις από αγανάκτηση και εκείνη
αδειάζοντας, σε πονάει άθελά της.
Ύστερα σκύβεις γλυκά να την παρηγορήσεις, την χαϊδεύεις,
της λες ότι δεν πειράζει, πως δεν θα αφήσεις
να την πληγώσει κανένας πιά.
Όμως εκείνη έχει αρχίσει να χάνει το κόκκινο της χρώμα
και αργοπεθαίνει. Τίποτα και κανένας όρκος δεν είναι ικανά
να την επαναφέρουν στη ζωή.
Ό,τι και να κάνεις, είναι αργά πιά.
Ένας τελευταίος μεγάλος πόνος και μετά είναι πια νεκρή.
Όπως νεκρή είσαι και εσύ μέσα σου, αφού σου σκοτώσουν
...Μπέττυ Κούτσιου...
Ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου
ΑπάντησηΔιαγραφή