Η λύπη για το πιο τίποτα δεν κοιμάται.
Πηγαίνει περίπατο ώρες πολλές.
Μα όλα τα άγνωστα συστατικά της
ευωδιάζουν τριαντάφυλλα!
Άν ήσουν όλες οι συλλαβές
οι αφημένες στην γεύση μου
κι όχι μια πυρκαγιά ονειρική
θα ξαγρυπνούσα.
Αν ήσουν ο αδαπάνητος στην όραση
και στην αφή μου
κι όχι το μαργαριτάρι στο στρείδι
που δεν ανοίγει, με το εσπερινό τραγούδι μου
θα ήταν άλλο το ποίημα.
Αν ήσουν η φωτιά η σιγανή
ο χτύπος της ακρογιαλιάς
η συνέπεια της άνοιξης
το πορφυρό των φιλιών...
τα ωμέγα των ρημάτων της αγάπης
δεν θα τα άφηνα
στον κόπο της διαδρομής.
Αν ήσουν ο ήλιος, που φωτίζει την σελήνη μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου