Μιλάς κι εσύ σαν να ορίζεις τον κόσμο
κι απαιτείς να σ' ακούσω.
Στραγγίζεις εγωισμό μες στη χούφτα σου
και σε κερνάς χαμόγελα ικανοποίησης.
Αναρωτήθηκες ποτέ πόσο κοστίζει
να σιωπησει κανείς;
Να θανατώσει την κραυγή και το δίκιο του'
να συνεχίσει να γελά για χάρη των άλλων
πίσω από μια πέτρινη μάσκα;
Τι ξέρεις εσύ από σιωπές;
Τι ξέρεις εσύ από κραυγές που βίαια σίγησαν
και στοιχειώνουν τα όνειρά;
Τίποτα.
Εγώ την κραυγή μου τη σκότωσα νωρίς.
Μη μιλας!
Άσε με λίγη σιωπή να με κεράσω
να βρει το άδικο στιγμή να κοιμηθεί.
...Σταυρούλα Δεκούλου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου