Ξεμάκρυνε
το βλέμμα στ' απόκρυφα
του νου, λέξεις σ' αναμονή
σημάδια στοχασμού!
Σταμάτησα
στη λογική ν'αγγίξω
την αλήθεια, ρηχές επιθυμίες
θύμιζαν παραμύθια!
Λιποτακτώ
στα στεγανά στης μνήμης
τα στενά, πάλι αδιέξοδος
στης νιότης τα στερνά!
Παράλογο
το άλλοθι της μνήμης
το γραπτό, αντίκρισμα σε υπόσχεση
δεν ήταν δυνατό!
Σ' ένα σινιάλο
της σιωπής αναπνοές αγγίζω,
στην άβυσσο της προσμονής
τις λέξεις να ξεφύγω!
Να φυλακίσω
του μυαλού τ' αποτυπωματά σου,
να ταυτιστώ με τ' όνειρο
ουτοπικά κοντά σου!
...Νέλλη Κουμεντάκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου