Σαν τελειώσει η μέρα, ακούμπησε τη φορτωμένη παράπονα
καρδιά σου στο παραθύρι να στεγνώσει,
κι έλα εδώ να ξαποστάσεις...
Μια φωνή μου πε χωρίς κανείς να υπάρχει γύρω..
Ποιός είναι ρώτησα;
Εγώ το φεγγάρι εδώ ψιλά κάθομαι και σε παρατηρώ..
Τι έχεις καλή μου γιατί είσαι λυπημένη;
Που ξέρεις ότι είμαι λυπημένη;
Δεν είπαμε εγώ είμαι το φεγγάρι και από δω ψιλά
όλους και όλα τα βλέπω εγώ..
Δεν είναι τίποτα Φεγγάρι μου θα περάσει οπως όλα
κάποια στιγμή έτσι κι αυτό που θα πάει θα περάσει..
Βλέπω μέσα στη ψυχή σου πόσο πονάς!
Και που πονώ; Και που φοβάμαι; Και τι με αυτό;
Αυτή τη στιγμή νιώθω την απόλυτη ψυχική και σωματική
κούραση.. Το ξέρω σε έχουν πληγώσει..
Ε και,αυτό ποτέ δε θα αλλάξει Φεγγάρι μου..
Έλα καλή μου κάτσε στο παραθύρι σου, ξαπόστασε
λιγάκι,λίγη γαλήνη να βρει η καρδούλα σου..
Αχ Φεγγάρι μου πόσο με ηρεμείς,πως καταφέρνει το
φως σου να πέρνει όλες τις έγνοιες και τις στεναχώριες..
Ξέρω πονάς καλή μου μα κάποτε όλα θα φτιάξουν..
Κάποτε θα χαμογελάσεις αληθινά με τη καρδιά σου..
Ίσως Φεγγάρι μου ίσως.. Θα σου πω μια ιστορία μικρή..
Πες μου φεγγάρι μου..
Κάποτε πριν πολλά πολλά χρόνια συνάντησα μια κοπέλα
σαν εσένα, πληγωμένη, φοβισμένη και κλεισμένη
στον εαυτό της.. Έκανα καιρό να μου μιλήσει βλέπεις
δε μπορούσε να εμπιστευτεί κανέναν πια..
Σιγά σιγά με τον καιρό κατάφερα να με εμπιστευτεί
και να μου μιλήσει..Κάθε νύχτα μέχρι το τέλος της
ζωής της καθόταν στο παραθύρι της να όπως εσύ τώρα
και με κοιτούσε για ώρες.. Μου μιλούσε για ώρες..
Ήξερε ότι πια είχε έναν φίλο και κάποιον να την αγαπά.
Μα εγώ όμως δεν είμαι κάτι άλλο παρά μόνο το φεγγάρι που
με το φως μου σας δίνω φως στα σκοτάδια της ψυχής σας..
Με το φως μου σας ζεσταίνω τη καρδιάς σας και σας
μαλακώνο το πόνο που κρύβεται μέσα σε αυτή..
Να ξέρεις καλή μου εδώ θα μαι μέχρι το τέλος,
να σου φωτίζω τα σκοτάδια σου,να σου ζεσταίνω
και να μαλακώνο τη πληγωμένη σου καρδιά..
Σε ευχαριστώ Φεγγάρι μου είσαι φίλος καλός..
Καλυνήχτα καλή μου και να προσέχεις εδώ είμαι εγώ
πάντα εδώ φίλος πιστός.. Καλυνήχτα Φεγγάρι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου