Αχ, ας μπορούσα να είχα ένα δικό μου κόσμο,
ένα δικό μου νησί ... να μη με ταλαιπωρεί
Τι τα θέλω τα πλουτοι κ του κόσμου τους θησαυρούς όταν
δεν έχω πλάι μου τους ανθρώπους που αγαπώ αληθινά
χωρίς όρους, χωρίς εκβιασμούς.
Με το σταυρό μου περπατώντας στο χέρι
Παράπονο δεν κάνω
Μόνο από Τον Κύριο ζητώ να με Βοηθήσει να το κουβαλώ.
Ειμαι «μάνα» πονεμένη
Χρόνια λησμονημένη από τα σπλάχνα μου απομονωμένη
εξαιτίας αλλονών.
Είναι αμαρτία μεγάλη όσο μεγαλώνω στη ζωή
Να σκέφτομαι ότι μιά μέρα θα καταλήξω σ’ενα σκοτεινό
δωμάτιο ολομόναχη Μα τι λέω, τι λέω
Μάνα Παναγιά μου
Συγχώρεσε με, πέφτω στα μαύρα γόνατα μου
Γιατρισσα δικιά μου
Στο κόσμο μου θα περιμένω
στο δικό μου το νησί,
Με Την Ανάσταση Του Γιου Σου,
Τον Βασιλεφ Των Βασιλέων του Ουρανού,
Τα παιδιά μου να λάβουν Την Θεια Φώτιση ξανά
στης αγκαλιάς μου την πηγή.
Marw Petrina...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου