Ιδού έρχεται η απόρριψη
ο ουρανός σκοτεινιάζει
το τοπίο γίνεται χειμωνιάτικο
κι αυτή η σκοτεινή όψη του
ταιριάζει απόλυτα στον ψυχισμό μου...
Όχι δεν θα κλάψω σήμερα
δεν θα γίνω τροφή
σε όλους τους συμπάσχοντες
δεν θα λιποτακτήσω καν...
Σήμερα θα βγω έξω
θα περπατήσω σε δρόμους άγνωστους
που δεν θα μου θυμίζουν τίποτε
αποκαμωμένος θα καθίσω
στο πρώτο μπαράκι που θα βρω
θα πιω μερικά ποτηράκια στις στιγμές μας
και έπειτα θέλω να χορέψω...
Έναν χορό ζεϊμπέκικο
μοναχικό σαν την ψυχή μου
μέχρι να λυτρωθώ
να βγάλω από μέσα μου όλα τα βάρη...
Όχι δεν θέλω να σε ξεχάσω
θέλω να σε θυμάμαι με αγάπη
να θυμάμαι όλες
τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε μαζί...
Θέλω να σε έχω στην καρδιά μου...
Ξέρεις απόψε αντίπαλος μου δεν είσαι εσύ
αντίπαλος είναι ο πληγωμένος εγωισμός μου
που θέλει να με εξαθλιώσει...
Όχι δεν θέλω να με λυπούνται...
Απόψε θέλω να νικήσω τον εγωισμό μου
να απαλλαγώ από όλες τις αρνητικές επιρροές του
και σαν ξαλαφρώσω να πάω στο σπίτι να κοιμηθώ
να σε ονειρευτώ όπως τότε που σε πρωτογνώρισα...
Απόψε θέλω να νικήσω τον εγωισμό μου...
Ο έρωτας δεν συγχωρεί τα λάθη των ερωτευμένων...
Αύριο ξημερώνει καινούργια μέρα...
...Αντώνης Σαμολαδάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου