Οι πληγές σου επιφανειακές και τιποτένιες.
Λεφτερωμένος από ασθένειες ψυχικές και βάρη.
Στον δρόμο για την ελευθερία σου γλύτωσες
από πολλές κακοτοπιές και άγχη.
Όλα τα χρέη προπληρωμένα στο ακέραιο.
Κι η κριτική τους σαν χάδι απαλό πάνω
σε πέτρα,σε οπάλιο.
Λησμόνησες τις προσβολές τους
και τις χειριστικές βουλές τους.
Τα τελευταία λόγια τους
σαν βάλσαμο σταλάξαν στην καρδιά σου.
Όλα τα πλάσματα της γης τα ένιωσες δικά σου.
Κι ένα απαλό αναφιλητό σφραγίζει,μυστικά σου.
Το μαύρο παρελθόν ρίχνεις στα τάρταρα.
Τώρα ανάλαφρη η καρδιά σου.
Θα στέκεσαι από δω και μπρος ορθός.
Τα πονεμένα μάτια σου ξαναχαμογελούν.
Κι όσοι υπέφεραν εξ αιτίας σου, ευθύς
σε συγχωρούν.
Η ψυχική σου θεραπεία,πολλής αγάπης έχει χρεία.
Για να ξαναβρείς τα χαμένα κλειδιά του Παραδείσου
και με την χάρη Του ν'ανοίξουν διάπλατα
οι πύλες του,για χάρη σου.
Συγχώρεση με την ψυχή σου όταν ζητάς,
όλο τον κόσμο κατακτάς.
...Eva Miliou...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου