Η αθανασία της ψυχής είναι το ερώτημα.
Η πάλη του μυαλού με το συναίσθημα,
προκαλεί, του πρόσκαιρου τον θάνατο.
Η τραγωδία της ζωής,κόντρα στο αθάνατο.
Γινόμαστε τότε ανθρωπάκια,
που μας τρομάζει η δική μας η σκιά.
Κι όμως ο νους, μπορεί να επικρατήσει,
και μακριά τους φόβους,να κρατήσει.
Η πίστη μας στον ΑΝΘΡΩΠΟ είναι η λύση.
Από τις ορθές πράξεις μας, η ψυχή θ'αναθαρρύσει.
Θα μείνει ζωντανή,
πέρα απ'τον χρόνο και την φύση.
Φθίνει το σώμα,μεταλλάσσεται η ύλη.
Μα ο χρόνος που κυλά,
την αλήθεια του θα δείξει.
Θα φανερώσει την δύναμη της ψυχής,
σ'όλο της το μεγαλείο!!!!
Θ'αλλάξει τα συναισθήματά μας λίγο λίγο.
Και ίσως πριν το τέλος,
ν'αγγίξει και το θείο!!!!
Θ'ανοίξουν οι οφθαλμοί μας στο θαύμα.
Οι πηγές των ματιών μας,
ποτέ δεν θα στερέψουν,
από το ευεργετικό τους κλάμα.
Οι καταράχτες τους θα τρέχουν δάκρυα,
ανακούφισης ,χαράς κι ελπίδας,
για την ΑΘΑΝΑΣΙΑ της ΨΥΧΗΣ!!!!!!
Για την ΣΥΝΕΧΕΙΑ της ΖΩΗΣ!!!!!!!
(Πολύ καλά γνωρίζουν του λόγου μου την σημασία,
όλοι όσοι συναντήθηκαν κάποια στιγμή της ζωής τους,
με το αιθερικό τους σώμα,με τον άυλο ψυχικό τους εαυτό.
Εμένα μου συνέβει δύο φορές στη ζωή μου
και δεν θα το ξεχάσω ποτέ.)
Eva Miliou Ποιήτρια-συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου