Σήμερα δε μπορώ ν' αναπνεύσω, είναι Παρασκευή.
Το τσέλο στέκεται στη γωνιά του δωματίου, σχεδόν ακίνητο.
Κοιτά τα βαλσαμωμένα μου χέρια πάνω στη γραφομηχανή.
Στο α,σ,δ,φ κολλημένα τα τέσσερα δάχτυλα του αριστερού μου
χεριού. Ο αντίχειρας μόνο σηκώνει ανάστημα και θέλει
να μιλήσει σαν πυξίδα. Στο ξ,κ,λ και στο ερωτηματικό
τ' άλλα τέσσερα του δεξιού μου, με τον παραδάχτυλο
να πιέζει το πλήκτρο.
; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ;
Πολλά ερωτηματικά μαζεμένα στην λευκή κόλλα, δε νομίζεις;
Κοιτώ έξω απ' το παράθυρο.
Γύρω απ' το σπίτι μου είναι τοποθετημένη μια θάλασσα ,
το λιμάνι, ένας γλάρος, ο ουρανός και μια ψαρόβαρκα
που ίσα ίσα λικνίζεται. Οι φωνές των πουλιών στη μικρή παραλία
αναπνέουν. Θέλω να πάω κοντά τους μα δε θέλω να μιλήσω
στο κορίτσι με το κόκκινο φόρεμα στη βάρκα.
Ο γλάρος κλέβει την λευκή κουρτίνα απ' το παραθύρι μου,
το αεράκι δε μπορεί να φτάσει σε μένα.
Την σέρνει στη θάλασσα να βρει κάποιο ναυαγισμένο κατάρτι,
να την δέσει ίσως για πανί κι ένα μπαούλο με πολλές ανασαιμιές.
Ξέρει πως λείπουν στο κορίτσι όπως και σε μένα..
Μια ιστορία που ξεχάσαμε ή δε πλάσαμε ακόμη με το τσέλο,
την γραφομηχανή ή με τα πράσινα χρώματα πάνω στο περβάζι.
; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ;
Έξω απ' το παραθύρι είναι τοποθετημένος ο ορίζοντας μ' ένα
μεγάλο πηγάδι σαν φουγάρο πλοίου να επιπλέει.
Γυρνώ το βλέμμα μου στο πνιγηρό δωμάτιο.
Στο κορμό της κρεμάστρας έχω ανοίξει μια τρύπα, ν' αναπνέω
απ' τα αρώματα των αναμνήσεων των φορεμένων καλοκαιριών.
Για φαντάσου, απ' αυτήν την γρίλια ονειρεύομαι ακόμη..
; ; ;
Στον τοίχο ένας πίνακας με το κορίτσι που δεν ανασαίνει
μα κρατά στα χείλη του κατακόκκινο κεράσι .
Είναι διυλισμένη η μορφή του σαν μαρμαρωμένες ώρες μέσα
στο καμβά, αλλού το πρόσωπο, αλλού τα γυμνά του στήθη,
αλλού το τσέλο, σκόρπια στην ακρογιαλιά.
Πάνω στη βάρκα η καρδιά του..
; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ;
Όχι.. δε μπορώ σήμερα να πλάσω μια όμορφη ιστορία
με τα δάχτυλά μου. Ξαπλώνω στο κρεβάτι.
Αγκαλιάζω το κορμό και παίρνω μικρές κοφτές ανάσες
απ' τα χείλη του. Χάνεται το βλέμμα μου στο φεγγάρι
που μόλις στάθηκε στον ουρανό.
Πριν κλείσω τα βλέφαρα το βλέπω να πέφτει στον ορίζοντα,
σαν ένα χρυσό κοχύλι που έπεσε στο βαθύσκιωτο πηγάδι.
Αύριο Σάββατο, θα ξημερώσει ένας ήλιος μέσα απ' το φουγάρο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου