Ανώφελα ναυάγια
οι λέξεις κι οι κραυγές μου!!
Αχ να μπορούσα με μπογιές
να σου τις ζωγραφίσω.
Μέσα από ασύμμετρες γραμμές,
μέσα από τις σιωπές μου,
τα όσα αισθάνομαι να δεις!!
Να δεις τι κρύβω πίσω,
από μια όψη ανέκφραστη,
μια εικονική απάθεια!!
Κρύβω μια θάλασσα νεκρή,
πνιγμένη στο βυθό της!!
Ψεύτικο το χαμόγελο,
ψεύτικη κι η συμπάθεια,
ψεύτικη η άδεια σου καρδιά,
ψεύτικος κι ο ρυθμός της.
Εγω περνώ τις ώρες μου
καρφώνοντας αστέρια,
στο μαύρο σκοτεινό ουρανό,
σ' ανταριασμένο θόλο!!
Ένα πινέλο χρυσαφί,
κρατώ στα δυό μου χέρια,
και δίνω φως στο μαύρο σου,
στην πονηριά,στον δόλο!
Μα οι βλάσφημες ανάσες σου,
σμίγουν με τον αέρα!
Υστερα αναδιπλώνονται
κι ακολουθούν το κύμα.
Δρόμοι υγροί και γλυστεροί,
πριν ξημερώσει η μέρα,
σ' ωθούν σε σάπια όνειρα
και μ'αδικείς!!Τι κρίμα..
Ναυάγια ρίχνω στο βυθό,
τις σιωπηλές κραυγές μου!!
Ένα γιατί το ουρλιαχτό!!
Στο δάκρυ μου γλυστράω!!
Θέλω λωτό της λησμονιάς,
να γιάνω τις πληγές μου,
στο μονοπάτι της χαράς,
των άστρων μου να πάω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου