Εκεχειρία λοιπόν !
Τόσο που ξοδευτήκαμε σε ξέφρενα πυρά ,
τόσα που κατακάψαμε αισθήματα ...
Καιρός να ανασυνταχθούμε .
Με ριπές σπάγαμε τα σύννεφα ,
να δακρύσει ο ουρανός .
Με ριπές χτυπούσαμε τον ήλιο,
να ματώσει το δείλι.
Κι εκείνα δάκρυζαν
και ματώναμε εμείς .
Και κείνα μάτωναν
και κλαίγαμε εμείς.
Κατάλαβες τώρα ,
γιατί πρέπει να υπογράψουμε ανακωχή ;
Δικός μας ο πόλεμος , δικές μας και οι απώλειες .
Εκεχειρία λοιπόν !
Να συμμαζέψουμε νεκρά αισθήματα ,
σκόρπιες δυνάμεις ,
λαβωμένα χαμόγελα.
Να πάρουμε πίσω τις ανάσες μας ,
κι όσα χάσαμε όνειρα ,
σε παζάρια αγύρτικα .
Λίγο χτες να τρυπώσει ,
απ' τη χαραμάδα της πόρτας ,
ή έστω του πυρπολημένου παράθυρου ,
και τι στο κόσμο ...
Λίγο χτες .
Στα τρύπια σακάκια ,να μπαλώσουμε την αξιοπρέπεια .
Στα γυμνά πόδια , να ποδεθούμε καινούργια φτερά.
Τις εκδορές να κρύψουμε καλά.
Στο κούτελο να ξεπλύνουμε τις ντροπές .
Κι ένα σταυρό τιμής κατάστηθα ,
ας φορέσουμε , να φεγγοβολάει .
Διώχνοντας μακριά,
μιαρούς και επίορκους άρπαγες.
Να μείνει δικό μας το χτες ,
το σήμερα , μα προπαντός το αύριο ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου