Θολό ποτάμι... Ελένη Ταϊφυριανού.

Άπλωσε τριγύρω η νύχτα

σώπασαν τα νυχτερινά πουλιά...

Ο ουρανός

βρέχει απόψε αστέρια...

Λύνω τα μαλλιά

και κατεβαίνω στο θολό ποτάμι...

Πετάω μπακίρια στο μαύρο νερό

πληρώνω όσο-όσο τον βαρκάρη

να με περάσει

στην αντίπερα όχθη...

Μαζεύτηκε πολύ πεθυμιά

εκεί απέναντι...

Είναι κι αυτή η βροχή των αστεριών

πού πέφτει ανελέητη...

Κάθε αστέρι και πληγή...

Κάθε αστέρι και κραυγή...

Και λάβα καυτή, και θάνατο,

και μνήμη πυρακτωμένη...

- λέγε γέρο...πόσα θέλεις;;

με έλιωσε απόψε

η βροχή των αστεριών...

Με έκαψε, με τέλεψε

η πεθυμιά απέναντι...

- Λέγε γέρο... πόσα θέλεις;...

...Ελένη Ταϊφυριανού...