Ψίθυρος η φωνή σου, η αναπνοή δειλή,
τίποτε δεν προμηνύει αυτό που ακολουθεί,
αγκαλιασμένοι σφικτά στου χρόνου την ροή
και του φιλιού η απειλή, θάνατος και ζωή μαζί...
Νύχτα θεοσκότεινη, αδηφάγες σκιές
αρωμα νυχτολούλουδου, του έρωτα ιαχές,
ο πόθος φουντώνει τα σώματα ξυπνούν
το ένα το άλλο με πάθος αναζητούν...
Ο έρωτας μπήκε με θέρμη στου δειλινού την σιγαλιά,
όλη την νύχτα διαρκούσε της ηδονής η αγκαλιά
και λίγο πριν την αυγή ακούσθηκε θριάμβου κραυγή,
την ώρα του οργασμού και μετά απόλυτη σιωπή...
Ξημέρωσε, σώματα πληγωμένα απ’ τα καυτά φιλιά,
άηχες αγάπες, δοσμένες με μια ματιά
αποκαμωμένοι ξαπλώσαμε χωρίς μιλιά
κάναμε επίκληση του ύπνου την αγκαλιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου