Στον έρημο κήπο, σβηστές οι τρίλιες,
μόνο μια νάρκη, σε κάδρο γαλήνης,
μελωμένο λάμπος, φως της σελήνης
ως τρυπώνει από σκοτεινές γρίλιες.
Λαμπρός αποσπερίτης, βαστά τσίλιες,
ηχούν νότες, σαν θρόισμα σαγήνης,
των φύλλων, που άνεμος, εξαπίνης
σωριάζει, σε γωνιές του κήπου φίλιες.
Κάποιες σκιές στην αυλή, όλο χάρη,
χορεύουν στου αγέρα την ανάσα,
λες και μέθη τις έχει συνεπάρει.
Μελωδικό της φύσης το δοξάρι,
-κι ας κρώζει η κουκουβάγια μπάσα-
τ’ άστρα πυγολαμπίδες στο κλωνάρι
Ευχαριστώ πολύ για την τιμή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή