Οι μοίρες με εκδικήθηκαν... Νίκος Ορφανίδης.

Την μέρα που γεννήθηκα,
σταυρώσαν τον Χριστό
κι οι μοίρες μου μου παίξανε παιχνίδι
το γάλα της αγάπης τους
μου δώσαν αλμυρό
και δρόσιζα τα χείλη μου με ξύδι
2)
Στους δρόμους τους λιθόστρωτους,
με ξάπλωσαν γυμνό
κι οι μοίρες μου σε άλλα σταυροδρόμια
αντίκρισα την νιότη μου
να σέρνει τον σταυρό
και σκέπασαν το γέλιο μου τα χιόνια
3)
Οι μοίρες μ’ εκδικήθηκαν,
γιατί είμαι αμαρτωλός
και μου δωσαν ζωή με δίχως χρώμα
αμάρτησα μου είπανε,
πριν καν να γεννηθώ
κι αφήσαν την ελπίδα μου σε κώμα
4)
Στον δρόμο μου τον άβατο
τα χνάρια μου μετρώ
τα όνειρα μήπως και συναντήσω
μου είπαν πως τα είδανε,
ψηλά στον ουρανό
κι εγώ δεν έχω σκάλα να τ' αγγίσω

Κάποτε στον τόπο μου όταν γεννιώταν ένα παιδί την έβδομη
μέρα ήταν η μέρα που συναντά τις μοίρες του και οι συγγενείς
το πήγαιναν σε τρία διαφορετικά σταυροδρόμια για να τις
συναντήσει Σε αυτό το έθιμο είναι βασισμένος ο στίχος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου