Θεός... Κατερίνα Πήττα.

Μια λέξη γυρεύω...
"Νέα"!
Που χείλη δεν την ψέλλισαν!
Πού στόμα, δεν τη γεύτηκε, ποτέ!
Που δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό!
Να μην είναι κλιτή ούτε άκλιτη!
Το ενδέκατο μέρος του λόγου,
γυρεύω!
Να ναι δική μου!
Μοναδική!
Μια λέξη "δολοφόνο" του εγωισμού μου!
Μια λέξη ασπίδα!
Να μη με "ματώνει" ποτέ!
Να είναι φωτεινή!
Να διαλύει τα σκοτάδια μου!
Να είναι παρηγορητική!
Να συγχωρεί τα λάθη μου!
Να είναι παντοδύναμη!
Να με "σηκώνει" όταν πέφτω!
Που να γεμίζει όλη η πλάση,
ελπίδα, και ειρήνη
στ' άκουσμά της!
Μεσ' απ' τους φθόγγους της,
να ξεχειλίζει ατόφι' αγάπη
κι ανεκλάλητη χαρά!
Μια τέτοια λέξη γυρεύω!
Απολύτου εμπιστοσύνης!
Ν' ακουμπήσω πάνω της,
την ψυχή μου!Μα, πού μπορεί κανείς,
να ακουμπήσει την ψυχή του,
δίχως να πληγωθεί?
Σε μια λέξη!
Ζώσα!
Υπαρκτή!
ΘΕΟΣ!
Όχι! Δε γυρεύω "νέα" λέξη!
Έχω ΘΕΟ!

Katerina Pitta