Ο δρόμος που σ'αντάμωσα,
λεμονανθούς σπαρμένος.
Κι ο ήλιος που σε έλουζε,
στα χρυσαφιά ντυμένος.
Με μια ματιά που μου'ριξες,
νοιώθω ερωτευμένος.
Στο άγιο χώμα που πατάς,
πότισες το άρωμά σου.
Τη μέρα που σε φίλησα,
φορούσες τα καλά σου.
Κι οι φίλοι που μας ζήλεψαν,
πίνανε στ'όνομά σου.
Μη με μαλώνεις ήλιε μου,
που λάμπει η ομορφιά της.
Χάρισε Μπάτη τη δροσιά,
σαν χάδι στα φιλιά της.
Και φέρε με στο πλά'ι' της,
να μ'έχει βασιλιά της.
Χάραξες μέσα στην καρδιά,
σημάδι του έρωτά σου.
Που θα σβηστεί αγάπη μου,
μόνο στην αγκαλιά σου.
Να ζευγαρώσουμε ποθώ
να νιώσω τη χαρά σου.
Τη νύχτα που μου δόθηκες,
κρύφτηκαν και τ'αστέρια.
Το φλογισμένο μου κορμί
κρατάς στα δυο σου χέρια.
Και η αυγή θα γεννηθεί
ερωτική και αιθέρια.
..Eva Miliou..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου