Έχει ο χρόνος αναμνήσεις αντίγραφα παλιά,
ξεχασμένες συγκινήσεις που επιμένουν βιαστικά
φύλλα μοιάζουν μαραμένα φθινοπωρινά!
Στ' αγνάντεμα του χρόνου, άπιαστα όνειρα γλυκά,
στο σκοτάδι φυλαγμένα μα προβάλουν ξαφνικά!
Φυλακίζονται στη σκέψη κι έρχονται μες στις
σιωπές, εικόνες ξεθωριασμένες γνήσιες αυθεντικές!
Τέτοια εικόνα ήσουν κι εσύ το αντικλείδι της ψυχής μου,
μα το σκούριασε ο χρόνος κι εγκλωβίστηκα στη φυγή μου!
Σε σκοτάδι περπατούσα σ' αγνωστους προορισμούς,
σφίγγοντας τα χέρια, στη ξηρά αναζητούσα ωκεανούς!
Έχει ο χρόνος αναμνήσεις, αντίγραφα παλιά τ' ονειρά μου
καταργούσα αναπάντητα είναι πιά, ηττήθηκες ψυχή μου
μοιάζουν όλα ειρωνικά!
Ανεπιθύμητοι επισκέπτες καταφύγιο ερημιάς, μου ζητούσαν
προστασία, και τα αγκάλιασα σφιχτά, μα τρόμαξαν και ετσι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου