Απόψε ράγισε η αγάπη...
Ακούς;;;
Ψηλά σ' ένα όνειρο κάποτε κρύφτηκε... θαμπό...
Ξύπνα!
Ούρλιαξε η ζωή...
Ναυάγιο το φιλί...
Κι εγώ ένα μικρό παιδί...
μπροστά σου...
σε γυάλινο πύργο κλεισμένος... προσπαθώ...
μακριά μου να σε διώξω!
Μα δεν μπορώ...
Πονάω!
Τις στιγμές σταματάω.
Να σε σώσω προσπαθώ...
από εμένα.
Το σκοτάδι δε χωράει στο φως.
Κρύψου!
Χάσου... σαν εφιάλτης...
Ποίημα μιας αυταπάτης...
Ακούς;
Σ' αφήνω...
Δε λες να το καταλάβεις...
Κρασί νοθευμένο...
Ανάβεις...
Σα σπίρτο που παίρνει φωτιά...
Τώρα, όμορφή μου, ήρθε η ώρα...
ελεύθερη να σε πετάξω...
σε κάδο που δε θα αλλάξω...
Ανίκανος νιώθω.
Γελώ...
Τους τοίχους βαράω...
Ξεσπώ...
Σε άφησα από εγωισμό.
Μαζί μου σε θέλω εδώ...
Μα λέξη δε θα σου πω.
Μόνο φύγε.
Το λάθος σου είμαι εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου