Έριξε η νύχτα το κόκκινο πέπλο της,
φτιαγμένο απ' τα φιλιά του φεγγαριού
στους απαλούς της ώμους
κοιτάχτηκε στο μεγάλο
καθρέφτη του ουρανού
και βγήκε στο δρόμο των αστεριών.
Θρόισαν στους σκονισμένους δρόμους
. της γης,
τα πεσμένα φυλλαράκια,
τραγούδησαν οι γρύλοι
και στέναξε γλυκά το νυχτολούλουδο
στέλνοντας τ' ,άρωμά του
στ' ανοιχτά παράθυρα.
Χτύπησαν πιο γρήγορα
των ανθρώπων οι καρδιές,
κι ανοίξανε τα χέρια
ζητώντας αγκαλιές.
Άβυσσος είναι μάτια μου και σκοτεινή
η άδεια η καρδιά σου
κι όσες νύχτες κι αν έρθουνε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου