Σαν βρέχει μοναξιά να με θυμάσαι.
Υπήρξα κάποτε αγάπη μες στα μάτια σου
Γλυκό φιλί στην άκρη των χειλιών σου,
δάκρυ υφάλμυρο κρυμμένο στο μαντήλι.
Σαν βρέχει μοναξιά να με θυμάσαι.
Υπήρξα άγγιγμα ακριβό που σε συντάραζε
όπως ριγούν τα φύλλα μπρος στον άνεμο.
Ένα παιχνίδι πεταμένο στα σκουπίδια
όνομα που 'σβησε για πάντα απ' τη μαρκίζα
φτωχό καπλάνι ξεχασμένο στη βιτρίνα
ξερό μπουκέτο από γιασεμιά και κρίνα.
Σαν βρέχει μοναξιά να με θυμάσαι
γιατί στην αγκαλιά μου μαρτυρούσες
τα όνειρα που άσεμνοι σου σκότωσαν
και να σε κάνω να ξεχάσεις καρτερουσες.
Σαν βρέχει μοναξιά να με θυμάσαι
Υπήρξα κάποτε αγάπη μα την πρόδωσες.
(Πώς μάτωσε η καρδιά μου όταν πηγαίνοντας προχτές
στη δουλειά είδα αυτόν τον όμορφο λούτρινο αρκούδο πεταμένο
στα σκουπίδια κάτω από τη δυνατή βροχή. Ευτυχώς κάποιο χέρι
τον έσωσε απο τη χωματερή και γυρνωντας το μεσημέρι τον
βρήκα να στεγνώνει κάτω από ένα υπόστεγο. Ελπίζω τώρα
που σας γράφω να είναι κάπου όπου θα τον αγαπούν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου